#Eksil, Puisi Angga Wijaya




Eksil 

Tak ada rumah bagimu
Gelandangan terbuang
Kampung halaman
Datang dalam mimpi
Mereka yang mati
Mengajak pulang

Kemana mesti pergi
Kota tak beralamat
Tersesat di mata Ibu
Menikam sanubari
Menyisakan luka
Tak pernah kering

Aku butuh peta
Kau beri kata
Tak selesai
Tak ada jalan
Bagai anjing
Mengonggong
Di ujung gang

Aku tak pulang
Tak ada cinta
Kutemui
Senyum palsu
Tawa semu
Sia-sia kerinduan
Terpendam
Tertinggal di halte
Bus antar kota
Bertahun-tahun
Lamanya



Denpasar, 29 Mei 2018    




Lukisan: vrouwen In ballingschap / women in exile (2013). Sumber: artmajeur.com
















Comments

Popular posts from this blog

SERENADE PAGI | Puisi Angga Wijaya

Bedah Rumah; dari ODGJ untuk ODGJ

Telaga Ngembeng